دنیا بزرگ است اما،

بزرگ، کسی ست که با مهربانیش در یادها ماندگار میشود.

گاهی چه اصرار بیهوده ایست،

اثبات دوست داشتنمان به آدم ها.

معرفت های بی جایمان...

مهربانی کردن های الکیمان...

بها دادن های بیش از حدمان...

تلاش های بی مورد برای حفظ رابطه هایمان...

وقتی برای آدمهای امروزی ،

خوبی و بدی یکی ست.

بیش از حد(حوا) بودن تاوان سنگینی دارد...

وقتی آدمت(آدم) نیست.

(شاملو)

میگن:اگه یه دوست،جزیی از خاطرات خوب زندگی ات شد،

برای بودنش ازش تشکر کن!

متشکرم که هستی..

***********************************

جایی خواندم:

مهربانی،بالاترین ثروت است،

بیادت افتادم که چقدر ثروتمندی...

**********************************

همیشه هستی.

بی آنکه باشی.نمی دانم

محو بودنت شوم یا دلتنگ نبودنت؟

*********************************

فاصله ها دروغ هستند

وقتی مهربانیت از دور،احساس می شود...

همیشه از خوبی آدمها دیوار بسازیم

اما اگه یه روز بدی دیدیم

فقط یک آجر کم کنیم

بی انصافیه همه ی دیوار رو خراب کنیم...

گاهی خراب کردن پلها بد نیست

چون باعث می شود نتوانید به جایی برگردید

که از همان ابتدا نباید در آن قدم بر می داشتید...