فقر اینه که دو تا النگو توی دستت باشه

و دو تا دندون خراب توی دهنت،

فقر اینه که رژلبت زودتر از نخ دندونت تموم بشه

فقر اینه که شامی که امشب جلوی مهمونت میذاری،

از شام دیشب و فردا شب خانوادت بهتر باشه

فقر اینه که ماجرای عروس فخری خانوم و

یادت باشه،اما تاریخ کشور خودت رو ندونی

فقر اینه که تو خیابون آشغال بریزی

و از تمیزی خیابانهای اروپا تعریف کنی

فقر اینه که ماشین چهارصدملیونی سوار بشی

و قوانین رانندگی رو رعایت نکنی

فقر اینه که دم از دموکراسی بزنی،

ولی تو خونه،بچه ات جرات نکنه از ترست بهت بگه:

که بر حسب اتفاق،قاب عکس مورد علاقه ت رو شکسته

فقر اینه که ورزش نکنی و بجاش برای تناسب اندام

از غذا نخوردن و جراحی زیبایی و دارو کمک بگیری،

فقر اینه که در اوقات فراغتت،بجای سوزاندن چربیهای بدنت،

بنزین بسوزانی

فقر اینه که کتابخونه ی خونه،کوچکتر از یخچالت باشه.

فقر اینه که بجای کمک به یه آدمی که نیازمند کمکه،

موبایلت رو در بیاری و ازش عکس بگیری....

می خواهم بگویم ......
فقرهمه جاسرمی کشد .....
فقرگرسنگی نیست،عریانی هم نیست......
فقر،چیزی را  "نداشتن"  است،ولی آن چیز پول نیست
طلا و غذا نیست....
فقر،همان گردوخاکی است که بر
کتاب های فروش نرفته یک کتابفروشی می نشیند
فقر تیغه های برنده ماشین بازیافت است،که روزنامه های
برگشتی راخرد میکند....
فقر،کتیبه سه هزارساله ای است
که روی آن یادگاری نوشته اند.....فقر،پوست موزی است که
ازپنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته می شود.....فقر،
همه جا سر می کشد....فقر،شب را "بی غذا "  سرکردن نیست.
فقر،روز را "بی اندیشه" سرکردن است
دکترعلی شریعتی

شب درویش اگر در غم نان میگذرد

روز منعم به غم سود و زیان میگذرد

عمر درویش و توانگر به حقیقت نگری

هر دو با درد دل و رنج روان میگذرد

فقر با نعمت دنیا چه تفاوت دارد

چون همین می رود از دست و همان میگذرد

آنکه در نعمت و نازش گذرد عمر عزیز

او چه داند که به درویش چسان میگذرد

شادمان باش و مخور هیچ غم سود و زیان

که جهان گاه چنین گاه چنان میگذرد

تو نکویی کن و در حق کسی بد مپسند

که بد و نیک جهان گذران میگذرد

مده آزار به درویش که آه دل او

چون خدنگی ست که از جوشن جان میگذرد...(عبرت نایینی)