وقتی میشود دقایق عمرت را با آدمهای خوب بگذرانی،

چرا باید لحظه هایت را صرف آدمهایی کنی که یا دلهای کوچکشان

مدام درگیر حسادت ها و کینه ورزیهای بچه گانه اند،

یا مدام برای نبودنت،برای خط زدنت تلاش می کنند؟

نه؟همیشه جنگیدن خوب نیست.

این روزها فهمیده ام برای اثبات دوست داشتن،

برای بدست آوردن دل آدمها،برای اثبات خوب بودن،

نباید جنگید.

بعضی چیزها وقتی با جنگیدن بدست می آیند،

بی ارزش می شوند...این روزها نسخه ی فاصله گرفتن را می پیچم

برای هر کسی که رنجم می دهد.

..

این را با خود تکرار می کنم و می بخشمشان...

نه بخاطر اینکه مستحق بخششند

تنها به این خاطر که (من) مستحق آرامشم...

خدایا!

خیلیا دلمو شکستن...

شب بیا با هم بریم سراغشون.

من نشونت میدم،تو ببخششون...

گذشته هایت را ببخش...

زیرا آنها

مانند کفشهای کودکی ات

نه تنها برایت کوچکند

بلکه تو را از برداشتن

گامهای بزرگ

باز می دارند...